Vitrin mekân. İlk temas noktası. Bir çerçeve. İçeriden sokağı, dışarıdan duvarı. Çerçeveye bir resim yerleştirdim. Resmin önüne başka bir çerçeve. Ve belki de sınırı eşik yaptım, kim bilir…

Gram mekân. Mekânı ölçebilir misin? Ölçüyorlar. Kilolarla, parsellerle satıyorlar diye biliyorum.

Duvar mekân. Bir duvar olduğunu unutmak için duvara bir tablo astım, ama duvarı unutarak tabloyu da unutmuş oldum.* Oldu mu?

Defter mekân. Bir kâğıdın mekânı. Yazıyorum: Sayfamda ikamet ediyorum, onu kuşatıyorum, onu kat ediyorum. * Çiziyorum: Lekeler bırakıyorum; yukarıya, aşağıya, kenarına ve ortasına. Boşluklar tasarlıyorum, hepsini dolduruyorum…

Hareket halinde mekân. Hatırlatma: Bir bavul Mülteciyi göçmene Gitmiş olanı gelmiş olana dönüştürmek için gerekli zaman.*

Sonsuz mekân / Parçalı mekân Metrelerce devam eden bir iş tasarladım. Belki bitmedi bile. Onu sınırlamadım. Siz sınırlayın diye. Yapılan hep bu değil miydi? Ama bu kez, Belki… Bu kez bu sınırlar, bizi birbirimize bağlar.

*Mekan Feşmekan, George Perec